Pikuś
Bimbrownik
Dołączył: 13 Sie 2006
Posty: 141
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Nie 13:04, 20 Sie 2006 Temat postu: Black Uhuru |
|
|
Naprawdę kapitalne reggae (dzieki Simon  ), maksymalnie relaksacyjne i przyjemne w odbiorze Tak oto pisza o nich na reggae.zw.pl
BLACK UHURU
Pojawili się w 1975 roku jako "Uhuru", co w języku Swahili oznacza "wolność". W pierwszym składzie: Duckie Simpson,
Don McCarlos i Garth Dennis, nagrali wersję standardu rhythm'n'bluesowego pt. Folk Song dla wytwórni Dynamics. Niedługo potem trio rozpadło się po odejściu Dennisa do "Wailing Souls" i decyzji Dona Carlosa o podjęciu solowej kariery. Duckie Simson namówił do udziału w grupie Michaela Rosa, znanego ze swego solowego przeboju Guess Who's Corning To Dinner, który nawiązywał do popularnego filmu o tym samym tytule. Rose stał się głównym wokalistą w zespole i wraz z Simpsonem oraz dokoptowanym z "The Joys" Errolem Nelsonem nagrali własną wersję pieśni Boba Marleya Natural Mystic, oraz własny utwór I Love King Sellasje. Od tego czasu oddanie sprawie Rastafari stało się nieodłączną częścią twórczości "Black Uhuru".
Po odejściu Nelsona jego miejsce zajęła Sandra "Puma" Jones, rodowita Amerykanka z Harlemu, którą im zarekomendował sam Ras Michael. Natychmiast przystąpili do nagrywania własnego materiału na płytę Showcase, na której znalazły się takie utwory jak Abortion, Guess Who's Corning To Dinner i General Penitentiary, jednocześnie rozpoczynając niezwykle owocną współpracę z tytanami jamajskiej sceny muzycznej, duetem "Sly and Robbie".
W 1980 roku podpisali kontrakt z wytwórnią Isiand, Chrisa Blackwella, wydając w niej płytę Sinsemilla, którą wielu krytyków uważa za największe z dotychczasowych osiągnięć grupy. Wykrystalizował się na niej idiomatyczny styl "Black Uhuru", zarówno muzyczny jak i tekstowy. Rzadko do tej pory doceniana Puma Jones doczekała się pochlebnych ocen u słuchaczy i krytyków.
Ich kariera rozwijała się aż do 1985 roku, znaczyły ją pełne sale koncertowe, tysiące sprzedanych płyt i pozycja klasyka gatunku nie tylko w Europie, ale i praktycznie na całym świecie. W 1985 roku odchodzi Michael Rose, a do zespołu zostaje przyjęty nowy leader Junior Reid. Wspólnie z duetem "Sly and Robbie" wydaje płyty Brutal i Brutal Dub oraz ostatnio Positive i Positive Dub. Wydaje się jednak, że trio nie potrafi odrodzić się bez dawnego leadera i duszy zespołu - Michaela Rose, który nagrywa solowe płyty i koncertuje z powodzeniem z własnym zespołem.
A oto linki:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Post został pochwalony 0 razy
|
|
